Çocuk Yetiştirmenin İki Yolu
Sevgi ile yetiştirilen çocuk yaşam heyecanı ve şevkle doludur; yaşamının en önemli tanığının kendisi olduğunu keşfetmiştir.
Sevgi ile yetiştirilen çocuk yaşam heyecanı ve şevkle doludur; yaşamının en önemli tanığının kendisi olduğunu keşfetmiştir.
Geliştiren anababanın çocuğu bir şahsiyet olarak yetişirken, kalıplayan anababanın çocuğu kaçınılmaz olarak sürüden biri, bir kültür robotu olarak topluma katılır.
Biz bilinci içinde yaşama bakan kişi, yaşamla ilişkisinde adil olmaya özen gösterir.
“ Çocuğumu anne ve baba olarak karşıma alır, onunla sürekli her fırsatta sohbet ederdim. Ona masallar anlatır ve bu masallarda iki aileyi karşılaştırırdım; her bir seçimin hem şimdi şu an, hem de bir gelecek oluşturduğunu bu masallarda ısrarla tekrar tekrar gösterirdim.”
"Hayretler içinde bakakaldım. İki farklı dünyanın insanları gibiydik; aynı duruma bakış tarzımız ve anlam verişimiz çok farklıydı."
"Bu kadar emek verilen ve mükemmele yakın bir tarzda eğitim alan insanların toplumu nasıl oluyor da maddi refahta bu kadar yükselirken huzur ve mutluluğu yakalamakta başarılı olamıyor?"
"Kendini tanımanın ötesinde kendinin güçlü ve zayıf yönlerini tanıyan ve gönlünün muradını keşfetmiş bir çocuk yetiştirmek. Bir anne ve baba için en önemli ve en zor iş."
"Birinin size “nişanlım” demesi ile, “sevgilim” demesi farklıdır; ilki sosyal varoluş ilişkinizi, ikincisi özde varoluş ilişkinizi tanımlar."
“Bütün herkes onun etrafında pervane olsun istiyor. Olmayınca da mutsuz oluyor, kızıyor sinirleniyor.”
"Bir evladın ailesini mutlu etmek için kendi yaşamından vazgeçmesinin önüne nasıl geçilir?"
“Bir ailenin, şirketin veya bir ulusun yolculuğunda kullanacağı PUSULA'yı bilmesinin yaşamsal önemi vardır.”
"Böyle yetiştirilen bir çocuk kendisini elin parmaklarından biri olarak görür; bütünün önemli bir parçası olduğunu bilir, kendini bütün içinde değerlendirir. Bu çocukta ‘biz bilinci’ gelişir."
"Evet, çocuğun özü incinmişti. Ama anne bunu görecek, farkına varacak, anlayacak ve verecek durumda değildi."