ONLARIN GÖZÜNDEKİ IŞILTI SÖNÜNCE BEN DE SÖNÜYORUM!

Sultanbeyli’de dünkü konuşmamdan sonra gözleri sevgiyle ışıldayan bir öğretmen yanıma geldi, kitabını imzalattıktan sonra bana yazılı küçük bir mesajı verdi; şöyle yazıyordu:

“Dün içimi parçalayan bir durum oldu. Bir öğrencim, anneannemin ölümünden sonra yaşadığım en büyük trajedi anne babamın ayrılması oldu, dedi.

“Hocam, bu tip sorularla baş etmem için, onları kırmadan doğru yaklaşımları sergilemem için bana bir fikir verir misiniz? Bazen onların gözündeki ışıltı sönünce ben de sönüyorum.”

Böyle öğretmen sevilmez mi? Kendisini sevgiyle, saygıyla selamlıyorum.

Aile içi çatışmalar ve boşanmalar gittikçe önem kazanan bir konu olarak karşımıza çıkmaya başladı. Bu öğretmen arkadaşıma söyleyeceğim şimdilik şunlar. (Bir yakınınız, tanıdığınız boşanıyor ise ve siz onlarla, çocuklarıyla konuşma imkanı buluyorsanız, aşağıda yazdıklarım sizi de ilgilendirebilir.)

1- Annen baban birlikte oturmayacaklar, ama unutma, onlar senden ayrılmıyorlar; onlar ömür boyu senin hayatında olacaklar.

2- Annen ve babanın birbirlerinden ayrılıyor olmaları, birinin iyi diğerinin kötü olduğu anlamına gelmez. İki iyi insan birlikte aynı evde oturduğu zaman anlaşamayabilirler.

3- Anneni ve babanı aynı anda sevmeye, özlemeye devam edebilirsin. Birini sevdiğin için, diğerine karşı kendini suçlu hissetme.

4- Bir defter al; her gün 10 dakika o deftere o gün düşündüklerini ve hissettiklerini yaz. Yazmak senin olayların ve duyguların içine boğulmaktan kurtarır. İstiyorsan, içinde geliyorsa içinden geldiği gibi resimler de çizebilirsin. Bunları sakla ilerde büyüyünce okursun.

5- Sen iyi, akıllı bir çocuksun. Ve ben sana değer veriyor, seni seviyorum. Kafan karıştığı zaman, için bunaldığı zaman gelip benimle konuşabilir ya da bana yazabilirsin. Unutma annen, baban, öğretmenin olarak ben ve daha birçok kişi seni seviyor.

Ve öğrencinin, çocuğun yaşı anlamaya uygunsa şöyle bir cümleyi söylemekte de fayda olabilir: “Sevebilmemiz için her konuda benzer düşünmemiz gerekmez; farklılıklarımıza saygılı olmamız ve beraber yaşamayı bilmemiz gerekir. Sen değişik konularda annen ve babandan farklı düşünebilirsin, ama her ikisini de sevmeye devam edebilirsin.”

Doğan Cüceloğlu (18 Şubat 2016)