Böyle bir ‘savaşçı tutumu’nu seçmiş öğretmen, baş başa olduğu bir zamanda öğrencisine şu mesajı mutlaka verir: “Sen izin vermedikçe hiç kimse, arkadaşın, öğretmenin ya da müdürün, hiç kimse senin onurunu elinden alamaz, zedeleyemez. Bu gücünü bil ve o güce sahip çık!”
Ben bu ülkenin gençlerini ve öğretmenlerini seviyorum ve onlara güveniyorum. Evet, inanıyorum; onların kalpleri sevgiye ve öğrenmeye kapalı olmadığı sürece çocuklarımızın yüzü gülecektir.
Mahalle deyip geçmemek gerek, diye düşündüm. Yalnız insanlarıyla değil, kedileri ve köpekleriyle bir mahallem vardı ve ben onun içinde yaşıyordum.
“Bunları yazdıktan sonra Ali bir de ana fikir eklemiş; Çalışmayın, işinizi şansa bırakın. Zaman bir yolunu bulur.”
Öfke, bitmemiş işler, güvensizlik, karamsarlık, soğukluk, bıkkınlık dolu bir geçmiş ilişkinin üstüne karabulut gibi çöküyor. Eşler birbirlerine baktıkları zaman nefret ettikleri, güvenmedikleri birini görmeye başlıyorlar.
"Kişi gönlünün muradını keşfetmeden yaşamındaki gerçek NİYET'ini keşfedemez."
Hepimizin içinde bir çocuk var. Ara sıra onu da ziyaret edelim, kucaklayıp öpelim, konuşalım, sohbet edelim, istiyorsa oynayalım. Anavatan özlemi bir başkadır; ondan kendimizi yoksun bırakmayalım.
Mutluluğunun sürmesini istiyorsan, hayatındakilerin de mutlu olmasına özen göster. (Doğan Cüceloğlu / Facebook 04.02.2016)
