Anneye Söylemek İstediğimi Şimdi Yazıyorum

Cumartesi akşama doğru oturmuş salatamı yerken bir anne beş yaşlarında görünen iri gözleriyle bana çekingen bakan güzel kızıyla yanıma geldi; hoş bir tanışma oldu, tabii fotoğraf çektirdik. Çocuk yetiştirme üzerine bir kitap okuduğunu ve kafasının karıştığını söyledi. Yazarının adını söyledi, tanımadığım biri, o nedenle cevap veremedim; kafasının neden karıştığını ve neden kaygılı olduğunu da pek anlayamadım. Sonra eşi geldi, kısa bir sohbetimiz oldu. Çocuk yetiştirmeyle ilgili kendisine öz bir şeyler söylememi istiyordu; o konuya pek girmek istemedim. Sonradan aklıma geldi; keşke söyleseydim, diye düşündüm.

Umarım, bu yazımı okur:

Çocuk yetiştirmekle ilgili söylemek istediğim en temel fikir şu: Çocuk sizin varoluş mesajınızı anlar; anladığının farkında olmadan anlar ve çok derinden etkilenir. Çocuğunuza yapabileceğiniz en büyük iyilik ona umut, güven, sakin ve sevgi ile bakabilmekten geçer. En büyük kötülüğü de farkına varmadan çocuğunuza kaygı, endişe, gerginlik ve korku ile bakarak yaparsınız. Endişeli tavır, “Sana güvenmiyorum, sen yaşamla baş edemezsin, senin geleceğinden korkuyorum, ilerde seni ezerler geçerler” mesajını derinden verir. Ve çocuk diliniz ne derse desin, gözünüzde ve sesinizde beliren bu varoluş mesajına farkında olmadan inanır.

Çocuğunuza bundan daha büyük bir kötülük yapamazsınız! Hayatla ilgili sorununuz ne ise farkına varın, kendi içinizde çözün ve çocuğunuzu muhteşem potansiyeline inanarak, güvenerek onu yetiştirin. GELİŞTİREN ANNE BABA kitabını okuyun! Kaygıya, endişeye, umutsuzluğa yenik düşmeyin.

Umarım Cumartesi akşama doğru tanıştığım anne bu yazımı okur! Selamlar

NOT: Daha sonra o ismi ve yazdığı kitabı inceledim. Alanda bilimsel eğitimi yok. Çocuk gelişim alanında popüler kitaplar okumuş. (Korkarım benim kitaplarımda bunlar içinde olabilir!) İfade gücü kuvvetli, iyi bir yazar. Sanırım henüz kendisi anne değil. Farkında olmadan oldukça tehlikeli gördüğüm önerilerde bulunduğunu gördüm.

Doğan Cüceloğlu (11.11.2019)