İki Çocuk Yetiştirme Tarzı

İki çocuk yetiştirme tarzı vardır; korkutup utandırmak ya da güvenip yüreklendirmek.

Çocuğunu korkutup utandırarak büyüten itaat eden, sözünden çıkmayan insan ister. Güvenip yüreklendiren ise ‘doğru’ ve ‘yanlış’ seçimlerine kendi karar verebilen insan.

İlkinde dıştan disiplin vardır; mutlaka birinin gözetip kollaması ve denetlemesi gerekir. İkincisinde içten disiplin; inandığı değerler çerçevesinde kendini yönetir.

Korku ve utandırmanın etkili olabilmesi için ana baba çocukla yakınlaşmaz, sevdiğini belli etmez; çocuğun kendilerinden korkmasını ve çekinmesini çocuk yetiştirmenin gerekli bir öğesi olarak görür. Onların gözünde en iyi evlat, hiç sorgulamadan ananın babanın beklediğini ve dediğini aynen yapan, sorgusuz sualsiz itaat eden evlattır. Korkutularak, utandırılarak yetiştirilen çocuğun, korku ve utançtan bunalmış bir iç dünyası vardır bunun doğal sonucu olarak öfke içindedir; kimse görmediği zaman her türlü ‘yanlış’ı yapmaktan zevk alır.

Güvenip yüreklendirerek büyüten çocuğa, olabileceğinin en iyisi olması için emek ve zaman verilir. Ana baba çocuklara öğretmeye çalıştıkları değerleri kendi düşünce ve davranışlarında gösterir, hayatlarında yaşarlar.

Böyle yetiştirilen insanın vicdanı onun iç disiplininin kaynağıdır, yaşamı heyecan ve şevkle doludur. Kendine saygısı, her ortamda, onu ‘doğru’ davranmaya yöneltir.

Korku ve utançla büyütülen bir kültür robotu, sevgi ve güvenle büyütülen ise bir şahsiyet olarak yetişir.

Çocuklarını bir şahsiyet olarak yetiştirmek için emek veren ana babalara selam olsun.

Doğan Cüceloğlu / 20 Ocak 2016